Czapka weterana powstania styczniowego 1863 r. Franciszka Steckiego z orłem wojskowym ze złoconą literą W (Weteran) na piersi oraz datą powstania „1863” na tarczy amazonek, wymiary: 10,5 cm; 22,5 x 22,5 cm; sukno, skóra, fibra, mosiądz, ok. 1922 r.
W zbiorach naszego Muzeum znajduje się czapka Franciszka Steckiego, weterana powstania styczniowego 1863 r. Ocalała dzięki temu, że w 1939 r. wnuczek weterana Walenty Defański, wysłał ją do swojego stryja do Chicago. Przeleżała tam okres II wojny światowej i czas późniejszy. W latach 70. znowu wróciła do Polski.
Franciszek Stecki (1843-1930) urodził się w Nicku k. Zielunia, pow. mławskim. Kształcił się w szkole OO Reformatów w Żurominie. Po wybuchu powstania przedostał się przez pruską granicę. Udał się do Ciborza k. Lidzbarka. Tam wstąpił do 50 – osobowego oddziału sformowanego przez właściciela tegoż majątku, a jego wuja, Mieczkowskiego. Walczył pod Lubowidzem, Poniatowem, a w bitwie pod Chromakowem 9 sierpnia 1863 r. odniósł 32 rany. Ojciec zabrał go z pola bitwy i przewiózł do pruskiego szpitala w Brodnicy, gdzie był leczony z ran. Po powrocie do rodzinnego Nicka, został aresztowany i zesłany na Sybir, skąd uciekł i ukrywał się. Ojciec, aby uchować syna przed ponowną wywózką na Sybir, poświęcił niemal cały swój majątek.
Od 1916 r. za zezwoleniem landrata w Mławie, uczył dzieci w Nicku, Zdrojku i Wylazłowie, aż do czasu powołania szkoły powszechnej w Nicku. Cieszył się wielkim autorytetem wśród miejscowej ludności. W niepodległej Polsce uhonorowany został mundurem weterana, który nosił z dumą. Zmarł w Działdowie, gdzie został pochowany.
opracowała: Urszula Adamiak
