W kompleksie muzealnym w Gołotczyźnie można zwiedzić dworek drobnoszlachecki wraz ze spichlerzem, przeniesiony z odległego o kilka kilometrów Mężenina-Węgłowice.
Dworek od pierwszych lat po II wojnie światowej był siedzibą rodziny Rzeczkowskich, właścicieli majątku ziemskiego ulokowany we wsi Mężenino – Węgłowice w powiecie ciechanowskim. Został zakupiony od prywatnego właściciela, po czym rozebrany i przetransportowany na teren zabytkowego parku w Gołotczyźnie. Budynek parterowy na fundamencie z kamieni polnych. Nakryty dachem naczółkowym kryty blachą z deskowanymi szczytami. Przed drzwiami wejściowymi znajduje się przeszklony ganek z dwuspadowym daszkiem o niewielkim spadku. Od strony północnej wejście ogrodowe poprzedzone werandą z przeszkleniem, nakrytą jednospadowym daszkiem. We wnętrzu dworku znajduje się ekspozycja, która ma charakter multimedialny i interaktywny pełniąc przede wszystkim funkcje edukacyjne i animacyjne. Dzięki aplikacji multimedialnej można zobaczyć na przykładzie Mazowsza, tradycje drobnej szlachty również podlaskiej i kresowej. Zadaniem Centrum jest przybliżenie zwiedzającym realiów życia drobnej szlachty od czasu utraty przez Polskę niepodległości, aż do okresu po 1945r.
Pokój gospodarza
W pokoju gospodarza znajduje się biurko, stół, biblioteczka, otomana i inne drobne elementy wyposażenia „pana domu” pracującego i załatwiającego sprawy związane z gospodarstwem i familią. Na biurku oprócz księgi rachunkowej gospodarstwa, leży album rodzinny. Obok, na półce małe portrety żony i dzieci. Na ścianach nad biurkiem i wokół biblioteczki z fachowymi księgami rachunkowymi znajduje się drzewo rodowe (genealogiczne).Na stole diariusz pana domu. Wnętrze wzbogacone elementami ubioru odświętnego szlachcica z Mazowsza np. buty oficerki, surdut, szapoklak pochodzące ze zbiorów muzeum. Wnętrze podkreśla znaczenie rodziny i więzi rodzinnych oraz międzypokoleniowego przekazu tradycji drobnoszlacheckich.
Pokój jadalny salon
Wnętrze wielofunkcyjne. Znajduje się tam duży rozsuwany stół przy którym może zasiąść liczna rodzina wraz z gośćmi, kanapa pochodząca z analogicznego dworku z okolic Ciechanowa, podobnie stojący obok kufer. Na dużym kredensie eksponowana jest niewielka waza nieborowska pochodząca również z wnętrza dworku drobnoszlacheckiego z północnego Mazowsza, jest symbolem czasów zamożności rodu, wyraża to także mała skromna sekretera i zegar (Becker) z okresu międzywojennego. Całe wyposażenie ma tworzyć atmosferę ciepła rodzinnego gniazda niezamożnej szlachty zaściankowej. Wnętrze wzbogacają prezentacje na jednym 35 calowym ekranie, podłączonym do głośnika, mini komputera źródła obrazu i dźwięku filmów, takich jak np.:. „Zaścianek fenomen Polski” oraz dotyczących zwyczajów i obrzędów dorocznych, np.: ”Poświęcanie pól”, ”Mazowieckie Zapusty”, a także dokumentacja fotograficzna związana z obrzędowością rodzinną drobnej szlachty, np. weselną, będącą w zasobach muzeum. Na ścianie są powieszone wydrukowane dwie mapy osadnictwa drobnoszlacheckiego od późnośredniowiecznego na północnym Mazowszu i Polesiu do dzisiejsze siedliska drobnej szlachty na dawnych Kresach (dzisiejsza Litwa, Białoruś, Ukraina i Mołdawia).
Alkierz sypialnia dziadków
W sypialni znajduje się rozsuwane łóżko typu „szlaban”, tzw .”niciak” z robótkami ręcznymi w postaci serwetek z haftem „Richelieu” i iglicowymi oraz szydełkowymi firankami ,maszyna do szycia „Singer”, komoda na której usytuowany został ołtarzyk domowy oraz rodzinne zdjęcia. Nad łóżkiem tzw. Święte obrazy z zatkniętą za jeden z nich palemką i zawieszonym wianuszkiem święconych ziół w oktawę Bożego Ciała. W tym wnętrzu chodzi o symboliczne przedstawienie tradycji i zwyczajów przekazywanych w rodach drobnoszlacheckich z pokolenia na pokolenie.
Kuchnia
Wnętrze w którym znajduje się na wyposażeniu czynna, tradycyjna kuchnia wraz z piecem do pieczenia chleba i wędzarnią. Na płycie kuchennej ustawione są ze zbiorów muzeum, naczynia do gotowania.W kuchni na jednej ze ścian stoi kredens, a w nim ustawione są naczynia ceramiczne. Pod oknem stół i ława.