Wystawa wpisana w uroczystości 90-lecia odzyskania Niepodległości i Rok Twórców Harcerstwa Polskiego
– Olgi i Andrzeja Małkowskich, ustanowiony przez Senat Rzeczypospolitej
Organizatorzy:
MUZEUM SZLACHTY MAZOWIECKIEJ w Ciechanowie
MUZEUM LITERATURY im. ADAMA MICKIEWICZA
w Warszawie
LICEUM im. ADAMA MICKIEWICZA w Ciechanowie
LICEUM im. ZYGMUNTA KRASIŃSKIEGO w Ciechanowie
SZKOŁA PODSTAWOWA im. STEFANA ŻEROMSKIEGO
w Szulmierzu
13 września 2008 r. zorganizowało promocję książki Barbary Wachowicz „Ciebie jedną kocham” – Tropami Stefana Żeromskiego oraz uroczysty wernisaż – widowisko o Stefanie Żeromskim otwierające wystawę autorstwa BARBARY WACHOWICZ „REDUTA ŻEROMSKIEGO”
z udziałem harcmistrza Krzysztofa Jakubca
w roli Autora „Syzyfowych prac”
i Młodzieży z Liceów:
im. Adama Mickiewicza
i im. Zygmunta Krasińskiego
Pieśni ojczyste – z nagrań Chóru Reprezentacyjnego Zespołu Artystycznego Wojska Polskiego
Stefan Żeromski przeżył dwa letnie miesiące – lipiec i sierpień 1887 na Ziemi Ciechanowskiej, w Szulmierzu. W jego Dziennikach jest wiele refleksji o naszej „najściślejszej Ojczyźnie”:
„Poszedłem drogą ku Ciechanowu. Wśród nieustannych zawodów i zniechęceń, pobyt tutaj zostanie mi w pamięci jako dobre chwile życia. Tyle rozmaitości, tyle uczuć, to nieustanne obcowanie z przyrodą… Gdzieś w nieskończonej przyszłości jest sława… Ludzie będą kiedyś czytać moje nazwisko… Będę sławnym!”
„Byłem dziś w Opinogórze… Ze wzgórza na którym leży zamek, park w kształcie olbrzymich chmur zieloności zbiega ku stawom. Rozumiem dlaczego Zygmunt z takim smutkiem i żalem wspominał Opinogórę…
Tu jego geniusz dziecięcy pierwszy raz spotkał się z wielką księgą
piękności… Wbiegłem do kościoła… Dużymi literami wyryto:
ZYGMUNT KRASIŃSKI 1859. … Jesteś w tym podziemiu Polakiem.”
„Reduta Żeromskiego” to pierwsza tego typu ekspozycja
ikonograficzna ukazująca życie, twórczość, pejzaże autora
„Przedwiośnia”. Demonstrujemy wszystkie najwybitniejsze zdjęcia
i portrety Stefana Żeromskiego od ucznia kieleckiego gimnazjum
po kres żywota.
Na wystawie prezentujemy zdjęcia ludzi mu bliskich, rodziny, przyjaciół, pierwowzorów postaci bohaterów powieści
i autorytetów młodości takich jak: Kościuszko, Mickiewicz, Chopin, Sienkiewicz, Prus.
Przedstawiamy pejzaże utrwalone w twórczości Żeromskiego od „najściślejszej Ojczyzny” w Górach Świętokrzyskich poprzez
Kielecczyznę, Warszawę, Mazowsze, Sandomierskie, Podlasie po
wybrzeże morskie, a także pejzaże i znaki pamięci z Włoch i Szwajcarii.
Zamieszczamy rownież karty tytułowe unikatowych wydań, reprodukcje rękopisów, ilustracje do utworów. Komentarzem do ikonografii są cytaty z listów, Dzienników, utworów pisarza.
Wystawę wzbogacają bezcenne edycje ze zbiorów Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie, którego wystawa jest własnością.
„Miłości rodzinnej ziemi, miłości rodaków, miłości wszystkiego, co
polskie – stój zawsze przy mnie, nie opuszczaj…” „Chcąc napisać powieść polską, trzeba całą Polskę przewędrować, zobaczyć, zrozumieć i odczuć. Powieść nasza powinna być naszym
rachunkiem sumienia. Napisać muszę książkę, gdzie wypowiem, że historia mego czasu była przedmiotem badania i bólu mego serca…”„Ciebie jedną kocham, cudowna rodzinna ziemio. Bądź błogosławiona, stworzona dla nas, abyś wspierała dusz naszych słabość, abyś powiększyła uczuć małość, piękna, dobra, umiłowana…”
„Bądź pozdrowiona, przenajdroższa ziemio nasza, którą czciliśmy
miłością bezdenną, gdyś była pod otchłaniami wód niedoli. Bądź
pozdrowiona teraz i o każdej porze mową naszą tysiącletnią i na wieki wieków świętą! Bądź pozdrowiona w sercu pokolenia, co się jeszcze morduje i cierpi – oraz w sercu przyszłych, szczęśliwych i radosnych!”
O Żeromskim piszą:
„Był On ostatnim z Wielkich. Jemu dane było to o czym daremnie
marzyli tamci – zobaczył Warszawę wolną, wskrzeszone wojsko polskie i po stu latach rozdarcia dzielnice Polski połączone znów ze sobą aż po ów morski brzeg na którym stanęliśmy …
Wszystko czego nas uczyły Jego książki: synowskie uwielbienie ziemi, ból i palący wstyd niewoli, przepełniające duszę szczęście odzyskanej wolności
– wszystko to zdawało się zawierać we wzroku, którym Żeromski ogarniał ukwieconą, szumiącą lasem i jak owa Reduta Ordona bodzącą morze swym wyniosłym brzegiem granicę naszego kraju …”
Jan Lechoń
„Obchodziło go wszystko, co polskie: polski ból, polskie zalety i wady, polska sztuka, polska nauka, polski język, polska przeszłość i przyszłość…”
Józef Birkenmajer
„Jego twórczość była chlebem duchowym dwóch pokoleń. Nikt prócz niego nie umiał nam kazać płakać. Nikt tak jak on nie umiał hartować naszych dusz żółcią i piołunem. Nikt tak jak on nie podnosił i nie targał naszych serc. Był tym, wobec którego niemożliwa była obojętność”
Wacław Borowy
„Polska jest główną bohaterką jego powieści i Polska cała jest jego czytelniczką”.
Krzysztof Kąkolewski
