Urodził się w 1913 r. w Mińsku na Białorusi, zmarł w 1983 w Warszawie. Najmłodszy syn Antoniego Władysława Vetesco i Bronisławy Stachowskiej. Ojciec inżynier, budowniczy kolei żelaznej w Rosji, matka umiera niedługo po jego urodzeniu. Różnorodność przeżyć rodziny na kresach wschodnich ostatecznie doprowadza do tego, że ojciec szukając stabilizacji przyjeżdża w 1925 roku na Mazowsze i tu we wsi Karniewo gmina Regimin, zakupuje majątek ziemski liczący 356 hektarów wraz ze dworem od ówczesnej właścicielki Heleny Bobińskiej. Olgierd jako 12 letni chłopiec i jego starsi bracia spędzają tu kilka szczęśliwych lat. Bliskość Warszawy i nacisk ojca na edukację synów ma znaczenie, on i jego starszy o dwa lata brat obdarzeni talentem artystycznym malarskim, studiują na warszawskiej ASP, najstarszy brat zostaje inżynierem rolnictwa. Wojna w 1939 roku niszczy wszelkie plany i zamierzenia. Niemcy w 1940 roku zajmują majątek, rodzinę wysiedlają, a po 1945 roku nie ma powrotu do Karniewa bo majątek zostaje rozparcelowany na mocy dekretu reformy rolnej, nowopowstałej władzy PRL. Budynki dworskie rozebrane, 100 letnie drzewa wyrąbane, zostaje tylko modrzewiowy dwór zdewastowany i zamieszkały przez przypadkowych ludzi. Olgierd po wojnie decyduje się zamieszkać ostatecznie w Warszawie. Rozpoczyna swoją drogę artystyczną mozolną i nie łatwą, nie poddaje się presji władzy narzucającej nowatorskie kierunki twórcze. Olgierd Vetesco oddaje się malarstwu pejzażowemu w ulubionych górach i na Mazurach. Rozwija też pasję rękodzieła artystycznego w projektowaniu i wyrabianiu biżuterii. Przypadło mu jednak swoje wyroby jubilerskie wykonywać w trudnych czasach, bowiem złoto i srebro było towarem reglamentowanym. Dla indywidualnych twórców jakim był między innymi Olgierd Vetesco pozostawało jedynie srebro. Artysta własne pomysły, projekty i wyroby realizował sam, były to więc pojedyncze sztuki o nie powtarzalnej formie i niesztampowe. Pierścionki , bransoletki , brosze oraz piękne komplety składające się z: kolczyków lub klipsów, zawieszki i pierścionka.
Wyroby tego rodzaju były do kupienia w specjalnych sklepach z rękodziełami artystycznymi, były też stoiska w sklepach Cepelii. Każdy artysta swoje wyroby oznaczał własnym monogramem. Olgierd Vetesco znaczył VO – bite na zewnętrznej stronie obrączki lub rewersie broszy. Jego biżuteria posiadała też charakter rzeźbiarski, wykonywana metodą laną w formie np. brosza z Bazyliszkiem warszawskim, lub leda z łabędziem czy „porwanie Europy” .
Stosował również technikę natapiania srebra palnikiem, zwaną inaczej formowaniem w ogniu, wychodziły wtedy nieoczekiwanie interesujące ozdoby wokół kaboszona. Taka biżuteria stawała się oryginalna, intrygująca, rozbudzająca wyobraźnię nabywcy. Artysta do wyrobów wykorzystywał kamienie półszlachetne między innymi: agaty, nefryty, opale, turkusy czy macicę perłową, nasz rodzimy bursztyn oraz sprowadzane kamienie: koral, lapis-lazuri. Oryginalny jest też naszyjnik łączący srebro z kryształami górskimi z Murano we Włoszech.
Do oglądania interesującej kolekcji biżuterii Olgierda Vetesco zapraszamy do Gołotczyzny. Jest tu również eksponowane jego malarstwo pejzażowe. A zbiór ten zawdzięczamy żonie artysty Pani Halinie Vetesco, która w 2004 roku przekazała kolekcję w darze dla Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie.
opracowała: Elżbieta Długołęcka
