Archiwum

Wystawa czasowa zorganizowana w Państwowym Muzuem Archeologicznym w Warszawie przy ul. Długiej 52
pt. „Zamek w Ciechanowie – przeszłość na nowo odkryta”
czynna była od 19 lutego do 6 kwietnia

Burzliwa historia Zamku Książąt Mazowieckich w Ciechanowie jest, paradoksalnie, odbiciem losów narodu i państwa polskiego.
Zbudowany w czasie najcięższych dla Mazowsza najazdów litewskich, około połowy XIV w., usytuowany w niedostępnym terenie bagnistej doliny rzeki Łydyni, był zaprojektowany jako zamek refugialny, dający schronienie ludności szybko rozwijającego się miasta w momencie zagrożenia.

Początek XV w. przyniósł zasadnicze zmiany w dziejach Ciechanowa. Odsunięcie granicy mazowiecko–krzyżackiej na północ, gospodarczy i militarny upadek Zakonu, przyspieszyły decyzję księcia Janusza I o przebudowaniu zamku na rezydencję książęcą. Prace zakończono w latach 20. Nastąpił okres ponad 100 letniej świetności miasta i zamku.

Upadek politycznej niezależności Mazowsza, wraz ze śmiercią ostatniego księcia mazowieckiego Janusza (1526), rządy starostów królewskich spowodowały stopniową dewastację obiektu. Krótki okres działalności królowej Bony nie przyniósł zasadniczych zmian. Spalony w czasie wojen szwedzkich już nigdy nie został odbudowany. Stał się trwałą ruiną.

Podjęta w ostatnich latach przez Muzeum Szlachty Mazowieckiej
w Ciechanowie próba rewitalizacji zamku napotkała niezrozumiały opór części miejscowego społeczeństwa. Zamek był badany archeologicznie od 1955 r. do 1988 r. Rezultaty tych badań wypaczyły jego historię. Wystawa jest próbą odpowiedzi na pytanie: Czy wszystko już wiemy o zamku w Ciechanowie?

wystawa czasowa: „METEORYT PUŁTUSK.Największy deszcz meteorytów kamiennych”w Muzuem przy ul. Warszawskiej 61.

Wystawa czasowa
„Malarstwo Włodzimierza Komorowskiego „KOMORA”

Włodzimierz Komorowski

Urodził się 15.01.1934 r. w Ciechanowie.
W tym mieście uczęszczał do Szkoły Podstawowej,
Gimnazjum im. Zygmunta Krasińskiego i równolegle
do Szkoły Malarskiej im. Jana Matejki, w której zajęcia
prowadziła Pani Apolonia Szczęsna. Studiował na
Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja
Kopernika w Toruniu, w pracowni prof. Tymona
Niesiołowskiego. Dyplom u prof. Stanisława
Borysowskiego.
W czasie studiów członek grupy twórczej „17 Młodych”. Wraz z nią wystawiał swoje prace w galeriach Torunia, Krakowa i za granicą Polski.

Od 1960 r. do 1995 r. scenograf Telewizji Polskiej
w Gdańsku. Tu realizował większość swoich projektów scenicznych, współpracując również z teatrami: Elbląga, Gdyni, Operą Bałtycką. W roku 1971, 1973, 1975 współautor scenografii Festiwalu w Sopocie.
W latach 1980 – 2004 liczne wystawy indywidualne,
a także udział w wystawach zbiorowych.

Muzeum Szlachty Mazowieckiej w Ciechanowie
Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki w Warszawie
zorganizowało w Muzeum przy ul. Warszawskiej 61
wystawę, pt. Układy.Kompozycje na papierze Marty Zawadzkiej

Marta Zawadzka
Ukończyła Studium Reklamy i Marketingu przy Polskim Towarzystwie Ekonomicznym w Warszawie. Pracowała jako malarka tkanin w Spółdzielni Rękodzieła Artystycznego „Cepelia”, dekoratorka w Domach Towarowych „Centrum”, plastyczka w Klubie „Empik” w Kaliszu, a obecnie w OKP „Wieża Ciśnień”

Wystawy indywidualne
– 1986- Galeria „Na Brechta” Warszawa
– 1988 –Klub MPiK – Olsztyn, Klub MPiK Ostrów Wlkp.,
Galeria „Profile” – Warszawa
– 1989 – Polski Ośrodek Kultury i Informacji – Lipsk, Galeria
„Na Piętrze” – Kalisz
– 1995 – Galeria „Za Bramą” – Kalisz
– 1999 – Galeria „Wieża Ciśnień” – Kalisz
– 2000 – Mazowieckie Centrum Kultury i Sztuki – Warszawa
– 2001 – Dom Chemika – Puławy
– 2005 – Galeria „Wieża Ciśnień” – Kalisz
– 2008 – Galeria Elektor – Warszawa
– 2008 – Galeria Ostrołęka – Ostrołęka

W dniach od 15.10. do 15.12.2009 r. w budynku ekspozycyjnym przy ul. Warszawskiej 61 czynna była wystawa czasowa
z cyklu „Wielcy Polacy na Mazowszu” pt. „MARIA DĄBROWSKA
I JEJ ZWIĄZKI Z MAZOWSZEM” w 120-tą rocznicę urodzin.

zobacz galerię

Maria Dąbrowska z domu Szumska – ur. 6.X.1889r. w Russowie k/Kalisza. Zmarła 19.V.1965r. w Warszawie. Powieściopisarka, eseistka, dramatopisarka, tłumaczka literatury angielskiej, duńskiej i rosyjskiej. Zaliczana do wybitnych pisarzy dwudziestolecia międzywojennego i powojennego. Córka uczestnika Powstania Styczniowego.
Pochodziła ze zubożałej rodziny szlacheckiej. Otrzymała staranne wykształcenie w latach 1907-1914, studiowała nauki przyrodnicze, ekonomię i socjologię na Uniwersytetach w Lozannie i Brukseli. Wierna humanistyce-nym wartościom, wrażliwa na krzywdę ludzką. W swojej twórczości pochyla się nad człowiekiem skrzywdzonym przez los. O jej stosunku do drugiego człowieka świadczy jedna z wielu jej sentencji „Jest na świecie jeden zawód, jedno jedyne powołanie – być dobrym dla drugiego człowieka”.
Trwałe miejsce w literaturze polskiej zapewniła pisarce powieść „Noce i dnie”, za którą w 1934 r. otrzymała nagrodę państwową. Za życia opublikowała „Powstanie” 1863, „Powitanie wojny i swobody” 1916, „Dzieje ojczyzny” 1918, „Gałąź czereśni” 1921, „Uśmiech dzieciństwa” 1923, „Ludzie stamtąd” 1926, „Marcin Kozera” 1927, „Przyjaźń” 1927, „Dramaty” 1948, „Gwiazda zaranna” 1953, „Szkice z podróży” 1956, „Szkice o Conradzie” 1959, „Pisma rozproszone” T. 1 – 2 1964.
Po śmierci pisarki wydano: „Przygody człowieka myślącego” 1970, w oprac. Ewy Korzeniowskiej, „Dzienniki
1914 – 1965”, 1988 w oprac. i wyborze T.Drewnowskiego, „Ich noce i dnie”, „Korespondencje Marii i Mariana Dąbrowskich 1909 – 1925” 2005 w oprac. Ewy Głębickiej.
Maria Dąbrowska urodziła się na Ziemi Kaliskiej. Żyła
i tworzyła na Mazowszu. Historia jej rodziny ze strony ojca i matki sięga Mazowsza.
Wystawa obejmuje wybrane, ważne wydarzenia z życia pisarki. Prowadzi nas także do miejscowości na Mazowszu Północnym związanych z rodziną Szumskich, które Maria Dąbrowska uwieczniła w swoich „Dziennikach” .